19 Haziran 2012 Salı

MEZUNİYET DEDİĞİN...

Şükür kavuşturana desem yeri! Şu mezuniyet stresi ne fena bir şeymiş! Arka arkaya yığılan bir sınav takvimi, okul bitsin uzamasın diye deli gibi bir çalışma temposu, bu arada malum uzak diyarlarda yaşanan son günler olduğundan sınavlar sonrası eve dönüşün gerektirdiği bir taşınma telaşı... Bunun yanında 4 senedir alıştığın bir hayata veda durumları, 16 senelik aralıksız devam eden okul hayatının bitiyor olması... Yani şu son günleri nasıl geçirdim ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Neyse dün akşam, birazcık yorgunluklarımızı attık. Mezuniyet balomuz vardı da malumunuz=)

Balo için belirlediğim renk ekruydu. Hakan Yıldırım for Koton koleksiyonunda tam istediğim tarzda ve renkte elbiseyi bulunca, daha iyisini bulamazsam diye 1 ay önceden almış, kenara kaldırmıştım. İyi ki de öyle yapmışım, sezonun gözde renklerinden olan ekru elbisem ve ben, mezuniyet balomda iyi bir ikili olduk=)



Geceden aklımda kalanlar;

- Vücut oranlarını bilmeden giyinenler en dikkat çekici olanlardı. Saten, daracık elbiselerle göbeklerini daha da ortaya çıkaranlar maalesef hoş bir görüntü yaratmıyordu,

- Sezonun rengi kırmızı, balomuza da damga vurmuştu. Her 4 kızdan birinde kırmızı ve tonları olduğu düşünülürse, mezuniyetimizin rengi kırmızıydı diyebilirim,

- Tepede toplanmış maşalar, abartılı topuzlar yerine sezonun öne çıkan saç modeli örgüler ve doğal fönlü saçlar vardı,

- Saat 12'ye doğru o zarif topuklu ayakkabıların yeri ayaklar değil, masa altları oldu. O güzelim elbiselerin altındaki yalın ayak görüntüler pek hoş olmadığından, bu durumu gördükçe ayakkabımın acısını unutup hiçbir şey olmamış gibi dansıma devam ederek bir kararlılık örneği gösterdim=)

- Tabi ki benim telaştan akıl edemediğim ama 12'den sonra arabadan çıkardıkları şık babetlerle hayatına devam eden arkadaşlarım da vardı, onlar hem şıklıklarından ödün vermediler hem de saati dolmuş topuklu ayakkabılarından böylece kurtulmuş oldular,

- Ve gece sonunda en son aklımda kalan şey 4 senenin nasıl çabuk geçtiği oldu... Üniversiteyi kazandığımda ağlayarak geldiğim okulu, yine aynı hüzünle terk edeceğim aklıma gelmezdi... Neyse, 3 gün sonra kep törenimiz var. O kepler havaya atılmadan daha mezun olmuş saymıyorum kendimi! =)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...